​ Dorastając przez kilka lat uczyliśmy się w domu, w tym czasie nasza mama umożliwiła nam wypróbowanie wszelkiego rodzaju rzemiosła tekstylnego, w tym filcowania, farbowania, przędzenia i tkania. Po pierwszej wizycie na wyspie Harris zakochałam się w Harris Tweed i marzyłam o stworzeniu własnego ubrania.  Mama kupiła mi na urodziny krosno harris i eksperymentowałam z włóczkami, kolorami  i projekty. Podczas kolejnej wizyty na wyspach kilka lat później mogłem wziąć udział w sesji spinningowej, która zwiększyła moje zainteresowanie tworzeniem własnego sukna.

  Kupiłem sobie kołowrotek i ćwiczyłem przędzenie, farbowanie własnej przędzy i tkanie w kolorowe tkaniny. Moje marzenie o utkaniu harris tweedu nigdy na poważnie nie brałem pod uwagę, ponieważ pomysł przeprowadzki na Wyspy wydawał się nieosiągalny.

Jednak po latach desperacko chciałem się wyprowadzić z Wirralu, gdzie mieszkałem na studiach, i gdy zdałem sobie sprawę, że zalewałem ceny nieruchomości, może po prostu damy radę. Powiedziałam mamie i rodzeństwu, że mój mąż i ja planujemy przenieść się na wyspę Lewis, ale nie byli przerażeni, że powiedzieli, że też przyjadą! To wtedy zaczęła się iskierka podekscytowania, że być może zostanie tkaczem nie było tak nieosiągalne...

Dwa lata później kupiłem zniszczoną nieruchomość w Crossbost, a moja siostra kupiła jeszcze bardziej zniszczony dom w Ranish. Przeprowadziliśmy się jesienią  2017, do domu bez ogrzewania, bez izolacji, gołe betonowe podłogi, wybite okna i brak klatki schodowej! Moje marzenie o zostaniu tkaczem odeszło na dalszy plan, ponieważ bez funduszy i nigdzie do tkania, które musiało poczekać.

Jednak dziesięć miesięcy po przeprowadzce rozmawiałem z miejscowym tkaczem w sklepie, w którym sprzedawałem moją odzież i biżuterię, i wspomniałem o moim pragnieniu zostania tkaczem. Rozmowa z nim ponownie rozpaliła to podekscytowanie i zacząłem poważnie zastanawiać się nad urzeczywistnieniem mojego marzenia. Kiedy ten sam tkacz zadzwonił do mnie zaledwie kilka tygodni później, aby powiedzieć, że znalazł mi krosno, postanowiłem po prostu to zrobić!

Pobłogosławieni budowniczym dla męża postanowiliśmy zbudować szopę tkacką w ogrodzie. Trochę hojnych darowizn w postaci materiałów, pożyczka bankowa i kilka poważnych oszczędności, a potem mam najwspanialszą szopę, o jakiej może marzyć dziewczyna!

W 2018 roku zdałem swój próbny kawałek, wyprodukowałem pierwszą płatną rolkę dla młyna i przeniosłem krosno do mojej nowej szopy. Teraz tkam własne niepowtarzalne wzory, sprzedaję część materiału, a resztę wykorzystuję do tworzenia moich ubrań, toreb, odzież domowa i akcesoria. W 2019 roku nauczyłam tkać moją siostrę. Po zdaniu jej testowego kawałka i zostaniu zarejestrowanym tkaczem, teraz tka na moim krośnie, aby zwiększyć moją wydajność, ponieważ w kwietniu 2020 r. urodziłam córeczkę, co nieco ograniczyło mój czas tkania!